Als de mensen slapen

We werkten al eerder samen met de Utrechtse dichter Hanneke van Eijken. Voor ‘Denkend aan Holland’ schreef ze een prachtig gedicht en een mooie ode aan de Nederlandse taal en aan de kunst van het voordragen. Daarom vroegen we haar nu ook voor ons huidige project een gedicht te maken. Over Jules de Corte, over blinden en slechtzienden en over de natuur. Ze zegt er over: “Ik heb geprobeerd om de natuur als braille en zintuigen te benadrukken. En ook motto de tijd als trein, als reisgezel. Ik heb zijn thematiek gebruikt maar wilde het ook tijdlozer maken”

Als de mensen slapen

Als de mensen slapen, groeien de wortels, in het donker

dansen de struiken in de aangeharkte tuinen, uit de duinen
waait zand in mijn haar, tussen mijn tanden knarst
de tijd, die mee reist

in mijn hand liggen de nerven van schelpen
in braille
voel ik de bast van bomen, onder mijn vingertoppen
ligt de zee

langs mijn duimen draait de koude lucht
ik kantel mijn handen om en om en om en om, ademlicht
ademlucht, in mijn hoofd

ik hoor de spreeuwen overvliegen, de duintoppen
onder hen likken aan de horizon
als de mensen slapen

zorg voor bossen die ongezien blijven
zorg voor wild gras om in te rollen

geef de wormen een dansvloer onder de grond